We hebben het ooit al eens gehad over artiesten die om één of andere reden er steeds in slagen om buiten het bereik van de schijnwerpers te blijven. Wel, we hebben er nog zo eentje: Harmonica Hinds. De man is nochtans een veelgevraagd gastmuzikant, zo vrij recent nog, redelijk prominent, op Mud Morganfield’s “Son Of The Seventh Son”. Mervyn “Harmonica” Hinds is intussen al wel aan zijn vierde officiële release toe met deze “If Speed Was Just A Thought” ! Een plaat die bulkt van de naakte blues, uiteraard met Harmonica maar ook met Hinds op de gitaar, meestal zichzelf ritmisch begeleidend.

De opener van dienst “Calling The Musical Spirits” zet meteen de juiste toon. Instrumentaal en Hinds neuriënd, je waant je direct in de katoenvelden een eeuw terug. Prachtige aftrapper is dit. Hinds’ stem is warm, emotievol en verhalend en past uitstekend bij de in de beste traditie badende songs die hij ons serveert. Tekstueel zeker niet hoogdravend, eerder sober of compleet woordeloos zoals het heerlijke “Blues Moan” waar hij enkel kreunt en mompelt dan vocaal uithalend. Je hoeft niet veel fantasie te hebben om de werkers, aan kettingen gekluisterd, voor de ogen te halen.

Het album vraagt wat inspanning van de luisteraar. “I Wonder” bijvoorbeeld, waarin de sobere snarenlijnen eigenlijk een soort van rockabilly groove herbergt en dat in combinatie met zijn, hier, sober ondersteunend harmonicaspel en mompelende stem is om duimen en vingers van af te likken. Hetzelfde kan je concluderen bij de uitstekende titelsong. Weer dat, naar monotone overhellende maar oh zo treffende gitaarspel, de fantastische harmonicasolo erin verweven en de beperkte tekstlijnen; het gaat na meerdere beluisteringen als het ware aan je lijf plakken. Als kennismaking met het genre zou ik deze release zeker niet naar voor schuiven maar doorwinterde bluesliefhebbers zullen hier van smullen.

We haalden al aan dat de man een zéér gewaardeerd gastmuzikant is. Naast de vermelde Morganfield werkte hij ook mee op albums van ondermeer John Primer en Koko Taylor. Voor ons wordt het tijd dat de man nu zelf eens op het voorplan moge treden. Dit is een ontroerend mooi album van een vakman. “Traveling On This Road” kan dit niet treffender illustreren. Openhartig verhalend over de moeilijke tijden die hem al ten dele vielen en alweer zo eerlijk, sober, authentiek eigenlijk, gebracht. Wij houden van dit album en zouden de bluesliefhebbers haast willen smeken om dit album eens te willen beluisteren.

Luc Meert